کمال‌الدین اسماعیل
شمارهٔ ۲۰۰ - وله ایضا
۱
ای ترا کرده لطف حق مخصوص
به بزرگیّ و مال و جاه و یسار
۲
از دعاگو نصیحتی بشنو
تا ترا بندگی کنند احرار
۳
تا توانی ز بهر دشمن و دوست
کار کی هر چگونه بر می آر
۴
هر که او بر تو داشت قصّه خویش
ضایع و مهملش فرو مگذار
۵
وانکه او عجز خویش بر تو فروخت
قدرت خویش از او دریغ مدار
۶
مکن از خویش خلق را نومید
که پس آنگه بیوفتی ز شمار
۷
خرج مال ارچه کم کند مالت
زان کمی بیش گرددت مقدار
۸
خرج مالت ز جاه کم نکند
بل از آن بیشتر شود بسیار
۹
همه کس داند این که قدرت وجود
بهتر از بخل و عاجزی صد بار
۱۰
به غنیمت شمار این منصب
که تو باشی عزیز و ایشان خوار
۱۱
هر کرا حاجتی بود در دل
همه شب نام تو کند تکرار
۱۲
پاره یی از خدایی است که خلق
بر ت دارند وقت حاجت کار
۱۳
جناب عالی نزدیک و من بخدمت دور
که تو باشی ز خویش برخوردار
نظرات