افسر کرمانی
شمارهٔ ۱۱۰
۱
ساقی بیار باده که آمد بهار باز
شد صحن بوستان چو عذار نگار باز
۲
ساقی به روی گل قدحی پر کن و ببخش
کو اعتبار عمر که آید بهار باز
۳
گل در چمن چو شاهد ما لاله برفروخت
شد وقت جام باده و بوس و کنار باز
۴
در ساحت چمن بود از جنبش نسیم
سنبل چو زلف لاله رخان بیقرار باز
۵
عطار گرنه باد بهاری است، پس چرا،
در باغ برده طبله مشک تتار باز
۶
ور نیست لاله شاهد هرجایی از چه رو،
افروخته به کوچه و برزن عذار باز
۷
افسر، ز جور لاله عذاران سروقد
دارد رخی ز لاله خونین نگار باز
نظرات