خاقانی
شمارهٔ ۱۷۷ - در مدح شروان شاه منوچهر
۱
عالم جان خاص توست نوبه فرو کوب هین
گوهر دل خاک توست رد مکن ای نازنین
۲
منتظران تواند مانده ترنجی به کف
رخش برون تاز هان، پرده برانداز، هین
۳
کیست ز مردان که نیست تیغ تو را هم نیام؟
کیست ز مرغان که نیست دام تو را هم قرین؟
۴
تاجوران را ز لعل طرف نهی بر کمر
شیر دلان را ز جزع، داغ نهی بر سرین
۵
جلوه‌گر توست چرخ و اینک در کوی تو
می‌دود از شرق و غرب آینه در آستین
۶
گوی گریبان تو چون بنماید فروغ
زرین پروز شود دامن روح الامین
۷
ز آتش دلها صبا سوخته شد سر به سر
تا به سر زلف تو کرد گذر چین به چین
۸
از طپش عشق تو در روش مدح شاه
خاطر خاقانی است سحر حلال آفرین
۹
خسرو اقلیم گیر سرور دیهیم بخش
مهدی آخر زمان، داور روی زمین
تصاویر و صوت
نظرات
ناشناس