خاقانی
شمارهٔ ۳۱۷
۱
گر به دل آزاد بودمی چه غمستی
عقدهٔ سودا گشودمی چه غمستی
۲
غم همه ز آن است کاشنای نیازم
گر نه نیاز آزمودمی چه غمستی
۳
گر به مشامی که بوی آز شنودم
بوی قناعت شنودمی چه غمستی
۴
تخم ادب کاشتم دریغ درودم
گر بر دولت درودمی چه غمستی
۵
این که خرد را در ملوک نمودم
گر در عزلت نمودمی چه غمستی
۶
بد گهران را ستودم از گهر طبع
گر گهری را ستودمی چه غمستی
۷
سرمهٔ عیسی که خاک چشم حواری است
گر جهت خر نسودمی چه غمستی
۸
گر ز پی ساز کار در الف آز
سین سلامت فزودمی چه غمستی
۹
لاف پلنگی زنم و گرنه چو گربه
لقمهٔ دونان ربودمی چه غمستی
۱۰
بخت غنود و به درد دل نغنودم
گر به فراقت غنودمی چه غمستی
۱۱
گفتی خاقانیا به شاهد و می‌کوش
گر من ازین دست بودمی چه غمستی
تصاویر و صوت
نظرات