خلیلالله خلیلی
رباعی شمارهٔ ۵۰
۱
افسوس که زندگی دمی بود و غمی
قلبی و شکنجهای و چشمی و نمی
۲
یا جور ستمگری کشیدن هر روز
یا خود به ستمکشی رساندن ستمی
نظرات