
خیام
رباعی ۱۲۹
۱
زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود
می خور، که چو می به دل رسد غم برود؛
۲
بگشای سرِ زلفِ بُتی بند ز بند،
زان پیش که بندبندت از هم برود!
نظرات
احمد نیکو