
خیام
رباعی ۱۳۲
۱
* می بر کفِ من نِهْ که دلم در تاب است،
وین عمرِ گریزپای چون سیماب است،
۲
دریاب که، آتشِ جوانی آب است،
هُش دار، که بیداری دولت خواب است.
نظرات
زامیا
omid