کمال خجندی

شمارهٔ ۱۰۷۹

یارب این درد دل و فرقت جانان تا کی

در دلم بار فراق و غم خوبان تا کی

هر نفس جان به لب آمد ز غم هجر مرا

بر من این غصه چرخ و غم هجران تا کی

خود نگردد دلم از دور فلک روزی شاد

زندگانی به من خسته بدین سان تا کی

هر کسی در پی کاری و سر و سامانیست

من سرگشته چنین بی سر و سامان تا کی

آخر ای بخت مرا راه به منزل بنما

که بجان آمدم این رنج بیابان تا کی

ای طبیب دل عشاق دوا سار مرا

جانم آید به لب از حسرت جانان تا کی

دلبرا کار دل خسته غمگین کمال

همچو حال سر زلف تو پریشان تا کی