مسعود سعد سلمان
شمارهٔ ۱۳۹
۱
چون روی هوا دوش به قیر اندودند
تا روز همه تپان و لرزان بودند
۲
بر تارک من ستارگان نغنودند
گویی که همه بر تن من بخشودند
تصاویر و صوت
نظرات