میلی

شمارهٔ ۱۹

برده از راه، فریبنده نگاه که ترا؟

راه خلقی زده ای، تا زده راه که ترا؟

ای به هر چشم زدن ساخته صد خانه، سیاه

کرده بر هم زده، مژگان سیاه که ترا؟

زلف را سلسله جنبان بلا می کردی

تا درین سلسله انداخته آه که ترا؟

از حیا هیچ نمی آمدی از خانه برون

کرده بی تاب، هوای سر راه که ترا؟

همچو میلی شده حال تو بدین گونه سیاه

که به خاطر گذرد خال سیاه که ترا؟