مشتاق اصفهانی
شمارهٔ ۲۳۶
۱
خوش آنکه بی‌تو دامن بر جسم و جان فشانم
از خویش گرد هستی دامن فشان فشانم
۲
بر خاک آستانت خوش آنکه جان فشانم
از شوق جان بخاک آن آستان فشانم
۳
خوش آنکه گرم جلوه سرو روان خود را
بینم من و بپایش نقد روان فشانم
۴
بازآی از غمت چند خوناب دل ز دیده
گاه آشکار ریزم گاهی نهان فشانم
۵
سازی تو گوهرافشان چون لعل لب من از شوق
گوهر ز ابر چشم گوهرفشان فشانم
۶
در گلشنی که باید از بیضه در قفس رفت
کو فرصتی که بالی در آشیان فشانم
۷
بازآ ز دوریت چند ای گل ز اشگ خونین
از دیده گاه لاله گاه ارغوان فشانم
۸
زان قیمتی گهر دور مشتاق نقد کونین
ریزندم ار به دامن دامن بر آن فشانم
نظرات