
مولانا
بخش ۱۵۵ - تمثیل تن آدمی به مهمانخانه و اندیشههای مختلف به مهمانان مختلف عارف در رضا بدان اندیشههای غم و شادی چون شخص مهماندوست غریبنواز خلیلوار کی در خلیل باکرام ضیف پیوسته باز بود بر کافر و مؤمن و امین و خاین و با همه مهمانان روی تازه داشتی
۱
هست مهمانخانه این تن ای جوان
هر صباحی ضیف نو آید دوان
۲
هین مگو کین ماند اندر گردنم
که هم اکنون باز پرد در عدم
۳
هرچه آید از جهان غیبوش
در دلت ضیفست او را دار خوش
تصاویر و صوت

نظرات
ناشناس
Mohsen Maesumi
امین کیخا
امین کیخا
روفیا
روفیا
روفیا
روفیا
روفیا
نخود هر آش
محمد