مولانا
غزل شمارهٔ ۲۲۴۰
۱
ننشیند آتشم چو ز حق خاست آرزو
زین سو نظر مکن که از آن جاست آرزو
۲
تردامنم مبین که از آن بحر تر شدم
گر گوهری ببین که چه دریاست آرزو
۳
شست حق است آرزو و روح ماهی است
صیاد جان فداست چه زیباست آرزو
۴
چون این جهان نبود خدا بود در کمال
ز آوردن من و تو چه می‌خواست آرزو
۵
گر آرزو کژ است در او راستی بسی است
نی کز کژی و راست مبراست آرزو
۶
آن کان دولتی که نهان شد به نام بد
آن چیست کژ نشین و بگو راست آرزو
۷
موری است نقب کرده میان سرای عشق
هر چند بی‌پر است و به پرواست آرزو
۸
مورش مگو ز جهل سلیمان وقت او است
زیرا که تخت و ملک بیاراست آرزو
۹
بگشای شمس مفخر تبریز این گره
چیزی است کو نه ماست و نه جز ماست آرزو
تصاویر و صوت
نظرات
نادر..