نسیمی
شمارهٔ ۳۷
۱
تا باب دلم به نقطه بی بگشود
سر ازل و ابد مرا روی نمود
۲
هرچند سراپای جهان گردیدم
جز ناطق و نطق در جهان هیچ نبود
نظرات