حکیم نزاری
شمارهٔ ۱۱۳۸
۱
گر به مستی زدم اندر سر زلفت دستی
این همه خرده نگیرند بتا بر مستی
۲
دست من گیر که بر دست نگیرند از مست
هان بده هین بستان از سر پیمان دستی
۳
ای که گفتی من اگر مست بدم دوش امروز
سرِ این فتنه که داند به کجا پیوستی
۴
خوش نکو طرفه عجب قاعده‌ای بودی اگر
هرکه بدمست شدی عهد وفا بشکستی
۵
گر به طوفان عتاب تو غباری برخاست
کاشکی باز به آبِ سرِ من بنشستی
۶
حلقه‌ی زلف تو در دست من و دل ساکن
والله ار سلسله برپای بدی بگسستی
۷
کاشکی دست رسستی و در اسلام روا
تا من آن زلف چو زنار مغان بربستی
۸
عشق در سینه و می در سر و سودا در دل
عقل را چاره همین بود که بیرون جستی
۹
عشق و مستی و جوانی و نزاری هیهات
عقل اینجا چه کند کاش که باری هستی
۱۰
من خود از صحبت اغیار گریزان باشم
خاصه از عقلِ جگرخواره گرانی پستی
تصاویر و صوت
نظرات