عرفی
غزل شمارهٔ ۲۷۰
۱
کاش آن کسان که منعم از آن تند خو کنند
صد دل نموده وام و نیم نگاهی به او کنند
۲
این تشنگی به جام و قدح کم نمی شود
با ساقیان بگو که فکر سبو کنند
۳
این است التماس که ما را پس از وفات
رندان باده نوش به می شست و شو کنند
۴
نازم به غمزه اش که ز شوق خدنگ او
آسودگان حیات دگر آرزو کنند
۵
عرفی چه بیم داری از آسیب دلبران
بگذار تا به جان تو ناخن فرو کنند
نظرات
حمید زارعیِ مرودشت