اوحدی

رباعی شمارهٔ ۱۰۷

۱

بس شب که به روز بردم، ای شمع طراز

باشد که شبی روز کنم با تو به راز

۲

شد بی‌شب زلف و روز رخسار تو باز

روزم چو شب زلف تو تاریک و دراز

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات