اوحدی
رباعی شمارهٔ ۱۴
۱
جانا، سر زلف تو پراگنده چراست؟
وان حقهٔ لعل خالی از خنده چراست؟
۲
روی تو بکندند، نگوید پدرت
در خانه، که: روی پسرم کنده چراست؟
نظرات