امیر پازواری

شمارهٔ ۱۴

سِرْخِه گِلْ تماشا کنِنْ، زاغْ پَرْ ریجِنْ

امیر گنه: مه سوته دلْ اُونْ سَرْ ریجِنْ

گرفتارِ اُونْ چٰاهْمِهْ که دَییهْ بیجن

منیجهْ مره چاه بهشت، خد و ریجن

اِسْتٰابیمِهْ خُونِ دِبِلٰا چِشْ ریجِنْ

کبٰابْمِهْ به شه گوشت وُ راغُونْ و ریجِنْ

زِلْفْ ته چییِهْ، گوشْ بنْ پیچن ریجنْ

سی زنگی سوارْ به تُرْکِسْتُونْو ریجِنْ

آچِّهْ گِرْدِنْ ره سِییُو کَمِنْ دپیچِنْ

مه دوستْ با همه ایلِهْ، با منْ و ریجنْ