امیر پازواری

شمارهٔ ۷

امیر گنه: می‌شُورنگ وُ چیرْ شو آهنگْ!

ترهْمن به چه نیرنگْ بیُورمْ شه چنگْ؟

لُو رنگ و دهُونْ تنگ وُ آوازه ته چنگ

دیمْ خُورهْ، سو آلْ مُونْگهْ، چش ته شو آهنگ

دوستره ونهْ که کَشْ هاییرمْ تنگاتنگْ

شُو سٰالْ بُو، تلا لال بُو، ستٰارهْ بُو لنگ

هرگز نپیسهْ اُویِ دله هچّی سَنْگ

هرگز نییهْ شویِ سیُو هیچْ اسپهْ رنگْ

دونایِ زَمُونْ گوهره، اینهْ مه ونگْ

وَرْزمْ گوهِر مهْرْ که نَوُو مرهْ ننگْ