امیر پازواری

شمارهٔ ۲۰

یارون پرچ بوینین به انجیله داره

یا سرخه گِلِ غنچوئه نو ویهاره

یا غالیه گِلْ گِلْ دِشنّیه داره

یا مخمله که دوش دره مه خون‌کاره

هرگه که سری خونّه، صدای یاره

مه سوته دل غم‌ره ورنه کناره

مه دل حلقه ره مونّه فری کناره

تا دس نزنّی حلقه بزار نناره

چن روزه که من دیدار ندیمه یاره

همینه که مه دیده‌ره خون بواره

یکوار دیگر چیره بوینم یاره

دِ بال‌ره گردن بیورم شه خون‌کاره

دل ترکنه مه، گِنْدِهْ پیون اناره

چش بِرْمِنِهْ مه، وارش پیون ویهاره

زمستون مه چش، همیشه بواره

عجب چشمه که بی او، تن و سر داره!