امیر پازواری
شمارهٔ ۲۷
۱
دوستْ مرهْ هداشه کَمنْ جه دْمُویی
گته شه گردنْ، طوق هَکنْ تار کَهُویی
۲
هر کَلبْ که تنه شَهرْ برسیه بویی
خَلیطهْ دْکنْتا نَهلّی که شویی
۳
زنجیرْ پرْ گرهْ دیمهْ مشکینهْ مُویی
شَمس و قَمرْ ته مُورهْ ستایش گویی
۴
ته خجیرهْ چیررهْ هر کَسْ خواهشْ بُویی
آتشْ دْکفهْ اُونْ دلْ ره، خامشْ نویی
۵
تا مه رشته‌ی جانْ به کشاکَشْ بویی
عشقِ تَشْ منه دلْ ره وشاوش بُویی
۶
منه تمنّا به ته دْتا خشْ بُویی
ته سرْ مرهْ «نا» نَوْ، «اری»، بو، خشْ بویی
۷
گتی که هَمتا یابمْ ته ماه نویی
اونْ یُوسفهْ چیره گننهْ، این شَهرْ تویی
۸
صد سالْ کَسْ تنهْ وصف و ثناره گویی
راستْ ننهْ تَعریفْ که بَکنهْ یک مویی
تصاویر و صوت
نظرات