امیر پازواری

شمارهٔ ۳۱

شادی گَرْ بوارهْ به افلاکِ گیتی،

آخرْ تَنْ بنِ خاک، دردناک گیتی

مه تَنْ کشتی آسا کَته چاکِ گیتی

غَمْ خرنهْ شو و روزْ، در کلاّکِ گیتی

مردمْ همه بوئنْ گلهْ ناکِ گیتی

مره گلهْ از مه بَختهْ، ناکِ گیتی

خلقون سیرْ کننْ همه به خاک گیتی

منه سر و جانْ: هسّنهْ غم‌ناک گیتی

دوستْ منه سَرْ ره دنهْ به خاک گیتی

تَنْ جهْ مهرِبُونی دارْنهْ خاک گیتی

فَلکْ گِل خالْ بَورْده خاک گیتی

دیگرْ در نَکنّهْ سَرْ ز خاکِ گیتی