رضی‌الدین آرتیمانی
غزل شمارهٔ ۱۰
۱
کسی که در رهش از پا و سر خبردار است
نه عاشق است که در بند کفش و دستار است
۲
غمی به گرد دلم جلو‌ه‌گر شده که از آن
غباری ار بنشیند بر آسمان بار است
۳
بدیگران ببر ای باد بوی نومیدی
که در خرابهٔ ما زین متاع بسیار است
۴
بر آستانه او عاشقانه جان درباخت
رضی که در غم عشقش هنوز بیمار است
تصاویر و صوت
نظرات
محمدرضا پوستی
مریم السادات لطیفی