رضیالدین آرتیمانی
رباعی شماره ۴۲
۱
این خلق جهان به یکدگر کینه ورند
گویا که ز مرگ خویشتن بیخبرند
۲
همچون دو سگ گرسنه از بهر شکم
از روی حسد بیکدگر مینگرند
نظرات