رضیالدین آرتیمانی
رباعی شماره ۵۲
۱
ما را سر و برگ خویش و بیگانه نماند
زان افسونهٰا بغیر افسانه نماند
۲
دیوانه شدم در غم ویرانهٔ خویش
افسوس که ویرانه به دیوانه نماند
نظرات
مهدی قناعت پیشه