رودکی

در زبان و ادبیات پارسی، رباعی های کوتاه بسیار است؛ اما تبهر رودکی در کوتاه سرودن بلند سروده هاست. رودکی نثری را که چند بند درازنا دارد، با مناظره های دلنشین و زیبا، این گونه کوتاه به نظم در می آورد و این هنر رودکی است؛ هنری ناب از رباعی سرای پارسی

در کنال تلگرام «چهار خطی» ( رباعی فارسی به روایت سید علی میرافضلی (پژوهشگر ادبیات و رباعی پژوه که دستشان درد نکند)، من یک رباعی نغز دیدم که سبکش شبیه به این بود. در مورد معشوقه های بازاری که بی سیم و زر کام را برآورده نمیکنند و چه بیچاره کسی که تهیدست باشد! ( شاعر این رباعی ناشناس مانده) گفتم که بده! گفت چه؟ گفتم که شکَر! گفتا ز چه؟ گفتم ز لبت! گفت بخَر!گفتم که به دل؟ گفت نه! گفتم که به جان؟گفتا که نه! گفتم که به چه؟ گفت به زر!

این رباعی در بین رباعیات عنصری هم هست.

-آمد برِ من-که؟-یار-کی؟-وقت سحر-ترسنده-ز که؟-ز خصم-خصمش که؟-پدر-دادمْش دو بوسه-بر کجا؟-بر لب تر-لب بد؟-نه-چه بد؟-عقیق-چون بد؟-چو شکر

استاد دبیرسیاقی این رباعی رو در برگزیده اشعار عنصری بلخی آوردن.