سعدی

سعدی

بخش ۱۹ - مثل

۱

پلیدی کند گربه بر جای پاک

چو زشتش نماید بپوشد به خاک

۲

تو آزادی از ناپسندیده‌ها

نترسی که بر وی فتد دیده‌ها

۳

براندیش از آن بندهٔ پر گناه

که از خواجه مخفی شود چند گاه

۴

اگر بر نگردد به صدق و نیاز

به زنجیر و بندش بیارند باز

۵

به کین آوری با کسی بر ستیز

که از وی گزیرت بود یا گریز

۶

کنون کرد باید عمل را حساب

نه وقتی که منشور گردد کتاب

۷

کسی گرچه بد کرد هم بد نکرد

که پیش از قیامت غم خود بخورد

۸

گر آیینه از آه گردد سیاه

شود روشن آیینهٔ دل به آه

۹

بترس از گناهان خویش این نفس

که روز قیامت نترسی ز کس

تصاویر و صوت

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 577
بوستان سعدی به خط رکن‌الدین مسعود کاشانی مورخ ۱۰۳۹ هجری آگرهٔ هند » تصویر 341
بوستان به خط  بابا شاه بن سلطان علی مورخ ۹۸۹ هجری قمری » تصویر 314
شرح بوستان دکتر محمد خزائلی » تصویر 374

نظرات

user_image
فرخ مردان
۱۳۹۵/۰۹/۲۶ - ۱۰:۲۹:۳۷
در نسخه ای که من دارم،بیت های سوم و چهارم کاملن متفاوتند و بنظرم میرسد که آنچه اینجا آمده صحیحتر است.کتاب من تصحیح علامه قزوینی،چاپ هرمس ،چاپ اول 1385 هست و آن دو بیت بصورت زیر آمده:براندیش از آن بنده ای و نیاز..... به زنجیر و بندش نیارند بازاگر باز گردد به صدق و نیاز...به زنجیر و بندش نیارند باز(؟!)
user_image
سیاووش
۱۴۰۱/۰۸/۲۳ - ۰۸:۵۹:۰۰
به کین آوری با کسی برستیز که از وی گزیرت بود یا گریز با سلام در فهم معنای این بیت بنده مشکل دارم چون بنظرم منطقی این هست که به کین آوری با کسی برستیز  که نه از وی گزیرت بود یا گریز یعنی انسان منطقی زمانی ستیز میکنه که نه راه گریزی هست نه راه چاره ای نه زمانی که راه چاره و گریز وجود دارد. اساتید ادبیات اگر امکانش هست بنده رو راهنمایی کنید. با تشکر