صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۵۰۴
۱
هرکه دامن بر میان در چیدن گل می‌زند
آستین بر شعله آواز بلبل می‌زند
۲
هرکه بر خود تلخ می‌سازد شکر خواب صبوح
بوسه تر همچو شبنم بر رخ گل می‌زند
۳
نغمه‌اش از بس گلوسوز است در دل‌های شب
بوسه‌ها پروانه بر منقار بلبل می‌زند
۴
همتی در کار ما ای عارفان و عاشقان
بر در دل حلقه شوق سیر کابل می‌زند
۵
هرکه چون صائب به طرز تازه، دیرین آشناست
دم به ذوق عندلیب باغ آمل می‌زند
تصاویر و صوت
نظرات
عمر شیردل
عمر شیردل