صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۶۴۵
۱
مفلس از بزم شراب ما توانگر می‌رود
ابر اینجا تا کمر در آب گوهر می‌رود
۲
چشم ما در حشر خواهد داد شکر خواب داد
تلخی بادام ما از شور محشر می‌رود
۳
عشق را با صبر و طاقت جمع کردن مشکل است
کشتی طوفانی ما خوش به لنگر می‌رود
۴
تا گشودی چاک پیراهن، ز دست‌انداز رشک
چاک در پیراهن یوسف سراسر می‌رود
۵
نیستم ممنون مرغ نامه بر یک رشته تاب
نامه من بال بر بال کبوتر می‌رود
۶
در شبستانی که ما رنگ محبت ریختیم
شمع بی‌تابانه از دنبال صرصر می‌رود
۷
معنی پیچیده صائب در زمان ما نماند
برق تیغ ما به خون زلف جوهر می‌رود
تصاویر و صوت
نظرات