صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۲۷۴۰
۱
عارفان را نکهت سیب ذقن جان می‌دهد
طفل مشرب جان برای نارپستان می‌دهد
۲
با سبک‌روحان به نقد دل گرانی چون کنم؟
شمع در راه نسیم صبحدم جان می‌دهد
۳
سر به دنبال جنون عشق نه، کاین باد دست
وسعت خاطر بیابان در بیابان می‌دهد
۴
دل ز فکر پوچ خواهد باخت خود را چون حباب
کشتی ما را سبکباری به طوفان می‌دهد
۵
پیش دریا آبروی خود چرا ریزد سد؟
قطره‌ای دارد گدایی، ابر نیسان می‌دهد
۶
سهل باشد بند کردن ناخنی بر بیستون
پیش برق تیشه من کوه میدان می‌دهد
تصاویر و صوت
نظرات