صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۳۷۹۴
۱
ز می مرا تب لرز خمار می‌گیرد
ز صیقل آینه من غبار می‌گیرد
۲
من اعتبار ز هرکس گرفتمی زین پیش
کنون ز من همه کس اعتبار می‌گیرد
۳
ندیده است سیه‌مستی مرا خورشید
همیشه صبح مرا در خمار می‌گیرد
۴
بنفشه می‌دمد از یاسمین اندامت
اگر نسیم ترا در کنار می‌گیرد
۵
اگر سپند به من جای خویش ننماید
به بزم او که مرا در شمار می‌گیرد؟
۶
چرا ز خصم کشم انتقام خود صائب؟
چو انتقام مرا روزگار می‌گیرد
تصاویر و صوت
نظرات