صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۵۰۴۰
۱
با خلق آشتی کن وبا خود به جنگ باش
فیروز جنگ معرکه نام وننگ باش
۲
انجام بت پرست بود به ز خود پرست
در قید خود مباش وبه قید فرنگ باش
۳
خلق وسیع و رزق به یک کس نمی دهند
خلق وسیع داری، گو رزق تنگ باش
۴
چون ماهی ات مباد ز نرمی فرو برند
در کام خلق، اره پشت نهنگ باش
۵
بر صلح و جنگ اهل جهان اعتماد نیست
چون صلح می کنند مهیای جنگ باش
۶
از چشمه سار تیغ بشودست و روی خویش
در آفتاب زرد خزان لاله رنگ باش
۷
گر پشت پا به عالم صورت نمی زنی
تا حشر در شکنجه این کفش تنگ باش
۸
صائب هزار بار ترا بیش گفته ام
با خلق صلح کل کن و با خود به جنگ باش
تصاویر و صوت
نظرات
Foad