صائب تبریزی
غزل شمارهٔ ۵۸۵۹
۱
ما پرده از حقیقت عالم کشیده‌ایم
در غورگی به نشئه این می رسیده‌ایم
۲
سرمشق بی‌نیازی ارباب همت است
این خط باطلی که به عالم کشیده‌ایم
۳
از برگ‌ریز تفرقه آزاد گشته‌ایم
چون غنچه تا به کنج دل خود خزیده‌ایم
۴
باریم، اگر چه بر دل کس بار نیستیم
خاریم، اگر چه در جگر خود خلیده‌ایم
۵
چون خامه سوخته است نفس در گلوی ما
از لفظ تا به عالم معنی رسیده‌ایم
۶
تیغ زبان به حوصله ما چه می‌کند؟
ما چون نگاه بر صف مژگان دویده‌ایم
تصاویر و صوت
نظرات