صائب تبریزی
شمارهٔ ۲۹۷
۱
به قتل من چنان تیغش به استعجال می آمد
که از جوهر به گوش من صدای بال می آمد
۲
گذشتن بر تو دشوارست از دریای بی پایان
وگرنه گریه شادی به استقبال می آمد!
نظرات