صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۰۰
۱
دل سودایی من یار را اغیار می داند
سر زانوی وحدت را سر بازار می داند
۲
ز روشن گوهران عیب نمایان است غمازی
وگرنه سینه ام آیینه را ستار می داند
۳
کند شاخ بلند از کودکان گل را سپرداری
سر سودایی منصور قدر دار می داند
نظرات