صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۴۷
۱
چو دست خود به دعا می پرست بردارد
به باغ گریه کنان تاک دست بردارد
۲
دعای صبح بناگوش بی اثر شده است
دگر کسی به چه امید دست بردارد؟
نظرات