صائب تبریزی
شمارهٔ ۳۵۶
۱
چو شبنم آن که دل خویش با صفا سازد
ز گرد بالش خورشید متکا سازد
۲
عبث به کینه ما گرم می شود دشمن
سموم را چمن خلق ما صبا سازد
۳
ترا که باده لعلی است در قدح مپسند
که استخوان مرا درد کهربا سازد
نظرات