صائب تبریزی

تک‌بیت شمارهٔ ۷۳

۱

این زمان، در زیرِ بارِ کوهِ مِنّت می‌روم

من؛ که: می‌دزدیدم از دستِ نوازش، دوش را

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

امیر پارسا

۱۳۹۶/۰۶/۲۹ - ۰۱:۵۸:۲۲

معنی مصرع دومش چیه ؟

شمس شیرازی

۱۳۹۶/۰۶/۲۹ - ۱۵:۲۲:۲۷

امیر پارسا،به گمانم می گوید؛ چنان مغرور و بی نیاز بودم که حتااجازه نمی دادم کس دست نوازش بر شانه ام بنهد

مجید مریخی

۱۳۹۸/۱۱/۰۸ - ۱۰:۰۶:۱۴

این حکایت روزگار من استروزی و روزگاری مناعت طبع داشتم آنچنان که اگر به لطف کسی دستی به نوازش بر سرم میکشید هم ، پس میزدم و امروز منت ها بر دوش دارم از ناکسان حتی