صفی علیشاه

بخش ۱۵۰ - باب الشین الشاهد

ز شاهد گر بپرسی بس صریح است

حضورت گر محیط آید صحیح است

با ینمعنی که دل را در احاطت

فرو گیرد بتأثیر بساطت

گهی باشد که از علم لدنیست

که محتاج محلی یا مکان نیست

بود هم کز تجلی یا شهود است

بقلب از وجد و حالی در نمود است

غرض شیئی که حاضر در دل آید

ز تأثیر شهود ار کامل آید

بود آنشاهد از بهر مشاهد

باقسامی که گفتم با شواهد