صفی علیشاه
بخش ۲۳۹ - عبدالعظیم
۱
بود عبدالعظیم آنکو ز رتبت
کند بر وی تجلی حق بعظمت
۲
پس او آرد تذلل در ولایت
ادای حق عظمت را بغایت
۳
بچشم خلق پس ذات قدیمش
ز عظم خویش بنماید عظیمش
۴
نماید مرتفع ذکر و ثنایش
میان خلق از حسن ولایش
۵
چو خالی شد ز خویش از فرط ذلت
رسد تو قیرش از سلطان عزت
۶
بهر کس افتد از عظمت نگاهش
شود او در تذلل خاک راهش
نظرات