صفی علیشاه

بخش ۵۰۲ - الوفاء بالعهد

وفا بالعهد آن باشد که عاشق

برون آید ز عهده عهد سابق

با قراری که کرد او در بدایت

بتعظیم روبیت بغایت

الست ربکم را او بلی گفت

بآخر گوید آنرا کابتدا گفت:

ز عامه از بیم و امید است

عبادت از ره وعد و عید است

ولی مر خاصگانرا از غرض نیست

عبودیت بآمال و عوض نیست

وقوف او را باعمال و اوامر

مع‌الامر است و محض حب آمر

بود از بهر خاص الخاص در کیش

برون رفتن ز حول و قوه خویش

محب را گشت صون قلب مرغوب

که ره دروی نیابد غیرمحبوب

بنزد آنکه در عهد است جازم

وفا بر عهد را هست از لوازم

۱۰

که بینداز خودار نقس و وبالی است

هم از رب باز هر حسن و کمالی است

۱۱

نقایص راز خود داند که با اوست

کمالی هم نبیند جز که از دوست