صفی علیشاه
بخش ۶۹ - جهتا‌الضیق والسعه
۱
جهت باشد یکی ضیق وسعت باز
بود تنزیه ذات اول جهت باز
۲
که دور از عقل و فهم و اشتهار است
خود آن از وحدت ذات اعتبارست
۳
بسوی غیر با او اتساعی
نباشد نزد عقل و اطلاعی
۴
در این وحدت تعقل لایلیق است
حقیقیه است و از هر فرض ضیق است
۵
از آن گویند او را غیر ذاتش
بنشناسد کسی از ممکناتش
۶
دوم کو را سعت باشد مناسب
ظهور اوست در کل مراتب
۷
ز اسماء و صفات او اعتبار است
ظهورش در مظاهر آشکار است
نظرات