صغیر اصفهانی
شمارهٔ ۱۷
۱
در خوش چو بر مغز رسیدم از پوست
گفتم بود این مقام جای من و دوست
۲
چون نیک نظر نمودم از دیدهٔ دل
دیدم بمیان منی نباشد همه اوست
نظرات