سلیم تهرانی

شمارهٔ ۲۲۰

پی شکستن پیمان بهانه بسیار است

گرم خموش نسازی فسانه بسیار است

به هند، شعلهٔ آه ضعیف من چه کند

که چون قلمرو تقویم، خانه بسیار است

ستارگان همه غارتگران سامانند

بهوش باش که موش خزانه بسیار است

ز حرفم آنچه نفهمی به لطف خود بگذر

زبان موی شکافان چو شانه بسیار است

سری به حرف محبت سلیم اگر داری

به خاطرم غزل عاشقانه بسیار است