سلیم تهرانی
شمارهٔ ۶۹۷
۱
در وادی محبت، چون خضر راهبر باش
با رهروان دریا، چون موج همسفر باش
۲
انگشت دایه در کام زهر غمم کشیده ست
در دست من هر انگشت، گو شاخ نیشکر باش
۳
آشوب موج و طوفان سامان اهل دریاست
همچون سفینه ی عشق، مجموعه ی خطر باش
۴
چندان که بال باز است، پرواز در خیال است
ای دل به کنج عزلت، عنقای بسته پر باش
۵
هرکس به کینه ی ما خیزد، کمر نبندد
چون کوه خصم ما را هر عضو گو کمر باش
۶
چون آسمان عدویی داری سلیم بر سر
غافل نمی توان بود، از خویش باخبر باش
نظرات