سلیم تهرانی
شمارهٔ ۸۱۷
۱
گر امید رحمی از فریادرس می‌داشتم
لب نمی‌بستم ز افغان تا نفس می‌داشتم
۲
شور فریادم بیابان را به تنگ آورده است
کاش آواز خوشی همچون جرس می‌داشتم
۳
عاشقم، اندیشه‌ام از گردش افلاک نیست
می نمی‌خوردم اگر بیم از عسس می‌داشتم
۴
گو منال طالع خود بی‌سبب مرغ اسیر
کاش من هم گوشه‌ای همچون قفس می‌داشتم
۵
در بیابان طلب از رشک می‌مردم، اگر
جز دو دست خود کسی در پیش و پس می‌داشتم
۶
نیست الفت با مغول، شکرلبان هند را
کاش بر سر چیره‌ای همچون مگس می‌داشتم
۷
بی‌کس چون من نمی‌باشد، چه می‌کردم سلیم
در خراب هند اگر حاجت به کس می‌داشتم
نظرات