سلیم تهرانی

شمارهٔ ۸۷۹

من راز جهانم، بود افسانه به از من

معموره ام و گوشه ی ویرانه به از من

هرگز نتوانم که سر از خاک برآرم

آن مور ضعیفم که بود دانه به از من

در خانه ز اسباب جهان هیچ ندارم

کس ورنه ندارد چو کمان، خانه به از من

در صحبت ما و تو چه گنجایش اینهاست

نه شمع به از توست، نه پروانه به از من

در زمزمه هر مرغ چمن نیست چو بلبل

گوید همه کس مصرعی، اما نه به از من

واقف چو سلیم از همه اسرار جهانم

کس نیست خبردار ازین خانه به از من