سلیم تهرانی
شمارهٔ ۳۲
۱
چو سرنوشت کسی گشت در جهان کاری
علاج نیست بجز رفتن از پی آنش
۲
دم فرس چو پی راندن مگس آمد
کند زمانه پس از مرگ هم مگس رانش
نظرات