سنایی
شمارهٔ ۲۵۰
۱
من که باشم که به تن رخت وفای تو کشم
دیده حمال کنم بار جفای تو کشم
۲
ملک الموت جفای تو ز من جان ببرد
چون به دل بار سرافیل وفای تو کشم
۳
چکند عرش که او غاشیهٔ من نکشد
چون به جان غاشیهٔ حکم و رضای تو کشم
۴
چون زنان رشک برند ایمنی و عافیتی
بر بلایی که به جای تو برای تو کشم
۵
نچشم ور بچشم باده ز دست تو چشم
نکشم ور بکشم طعنه برای تو کشم
۶
گر خورم باده به یاد کف دست تو خورم
ور کشم سرمه ز خاک کف پای تو کشم
۷
جز هوا نسپرم آنگه که هوای تو کنم
جز وفا نشمرم آنگه که جفای تو کشم
۸
بوی جان آیدم آنگه که حدیث تو کنم
شاخ عز رویدم آنگه که بلای تو کشم
۹
به خدای ار تو به دین و خردم قصد کنی
هر دو را گوش گرفته به سرای تو کشم
۱۰
ور تو با من به تن و جان و دلم حکم کنی
هر سه را رقص کنان پیش هوای تو کشم
۱۱
من خود از نسبت عشق تو سنایی شده‌ام
کی توانم که خطی گرد ثنای تو کشم
تصاویر و صوت
نظرات